Het belangrijkste essay (met de omvang van een boek) heet Waarachtigheid – een uitnodiging tot zelfbeleid. Het motto van dit essay kan zijn: vraag niet: hoe word ik gelukkig, vraag liever: hoe word ik sterk.
Want sterk zijn is nu meer nodig dan ooit. We komen uit een gemakscultuur, waarin we in alle drukte onze beste krachten hebben verwaarloosd.
Het liefst willen we onszelf weer helemaal recht doen. We willen niet meer doen alsof. We willen weer waarachtigheid. Dit is de insteek: dagelijks trainen in waarachtigheid geeft de kracht die we nodig hebben.
Want de samenleving verandert door klimaatmaatregelen. Dit zal veel van ons eisen. Er komt ander werk, we zullen omscholen. De overheid doet te weinig, we hebben recht op een schone en veilige leefomgeving, we hebben recht op bestaanszekerheid. Wij zullen goed beleid van de overheid moeten eisen.
Hoe vinden we de kracht om voor dit alles opgewassen te zijn? Door in onszelf en om ons heen waarachtigheid te stimuleren. Zo kunnen we aan wat we echt belangrijk vinden.
Het essay begint met de noodzaak om sterk te worden in deze ingrijpende tijden. Dan laat het zien dat de maatschappij weinig ruimte geeft voor de sterking van het individu. Vervolgens hoe we ook zelf aan onze mogelijkheden voorbij gaan. Om dan te laten zien hoe we onze potenties veel beter kunnen waar maken, zodat we een helpende factor kunnen zijn in de samenleving.
Zo worden we waarachtig. Dit is de uitnodiging tot zelfbeleid die het essay voor je wil zijn.